De nieuwe lichting afgestudeerde ontwerpers van 2007 presenteert zichzelf tijdens de eerste avond van Theater Zeebelt op de nieuwe locatie aan De Constant Rebecqueplein. De vijf ontwerpers Karlijn Budel (HKA Arnhem), Hyo Kwon (KABK Den Haag), Jeroen Sikma (WDK Rotterdam) en Cristian Smets (HKU Utrecht) Magda Malina (HKA Arnhem), kunnen zich nu uitleven in een zaal met 150 plaatsen, tot de nok gevuld.
Dat je persoonlijke gegevens niet veilig zijn op internet, werd vorig jaar bij de Class of 2006 ook al bewezen door Pierre Derks. Dat het thema de gemoederen nog steeds bezighoudt, bewijst Karlijn Budel (HKA Arnhem). Voor haar project ‘echt – echter – onechtst?’ stal zij de online-identiteiten van vier personen om fictieve verhalen aan te koppelen. Een interactieve uitwerking van het project was voor de hand liggender geweest. De gestolde grafische vorm vraagt om een handleiding, maar voor sommigen in het publiek was dit juist weer de charme.
Met ‘Maybe’ exploreert Hyo Kwon (KABK Den Haag) de besluiteloosheid die haar overviel tijdens het afstuderen, en slaagt er in ondanks de vrijblijvendheid van dit onderwerp een sterk resultaat neer te zetten. ‘Maybe’ leest als een coming-of-age project in verassende vorm. Hyo’s eindexamenscriptie ‘Maybe postmodern – postmodernism and its influence on graphic design’ lijkt wel opgemaakt door Marcel Proust: negen regels die over de hele bladspiegel door de hele lengte van het boek worden gezet.
Jeroen Sikma (WDK Rotterdam) geeft een visueel commentaar op de verschillen tussen arm en rijk in Latijns-Amerika in de vorm van een krant en video. Voor de video heeft hij bij twee filmpjes beeld en geluid van elkaar gescheiden en omgewisseld. Hierdoor zien wij palmstranden terwijl we luisteren naar cijfers over criminaliteit, en beelden van bendeoorlogen vergezeld van toeristische promotieteksten. Sikma is hierin de regisseur die een bewustwording wil ontlokken bij de toeschouwer, niet de ontwerper die het concept vorm geeft.
Cristian Smets (HKU Utrecht) studeerde af met een visuele analyse van o.m. Helvetica en Times. Door alle vectorpunten van de contour van een letter naar het midden te trekken, ontstaan nieuwe vormen. Opvallend was, dat de vormen van de Times allemaal regelmatig waren, terwijl de Helvetica tot onregelmatige resultaten leidde. Kan hieruit nu echt iets worden afgeleid over de kwaliteit van de letter, of is het eindresultaat een mooi ogende vondst? Die vraag bleef onbeantwoord.
Magda Malina (HKA Arnhem) sloot de avond af. Zij verraste het publiek door een enorme vormlust tentoon te stellen. Haar project ‘Paper cuts; how to love the moment’ toont een fascinatie voor draagbare papieren objecten die zo kunstig zijn ontworpen dat je je adem inhoudt. Een golf van bewonderend gemompel ging door het publiek. Het enerzijds fragiele, anderzijds stevige karakter van het papier leidt tot bijna architectonische vormen. Je respect voor haar werk wordt alleen maar groter als je de honderden mallen, snij-experimenten en vouwmodelletjes ziet die aan haar uiteindelijke ontwerpen voorafgaan. Een van haar werken bezitten, zou een kwelling zijn: welk moment is bijzonder genoeg om zo’n prachtig object voor op te offeren?
Geen kleur, zeer minimalistische typografie: de stijlloosheid die op het moment furore maakt in de grafische scene toonde zich ook duidelijk in de grafische afstudeerprojecten die deze avond werden getoond. De rol van de ontwerper als auteur en sociaal maatschappelijk geweten geeft inhoudelijk karakter. Jammer alleen, dat dat karakter niet altijd wordt aangevuld met onderscheidende looks.
Anne Miltenburg